Here is our curated list of Picasso paintings in Barcelona: . Definitely, the very best painting from his youth period in the Picasso Museum of Barcelona. His father encouraged him to enter the most important art contest in Spain, and he created this huge painting representing a doctor taking care of a poor and sick lady. AUKCE: Obrazy, grafika a starožitnosti po roce 1950 (čtvrtek) Pablo Picasso. 58412. Flütiste et trois femmes nues. Dražba ukončena: 28.04.2021 19:16:00. Obrazy v aukci, s.r.o. Korunní 972/75 130 00 Praha 3 tel.: +420 800 10 10 10, +420 737 196 183 E-mail: info@obrazyvaukci.cz Pablo Picasso’s Idiosyncratic Genius. A life in art. By Janet Flanner. March 2, 1957. Photograph by Gjon Mili / The LIFE Picture Collection / Getty. Pablo Ruiz Picasso began being an artist at Portrét Dory Maar. Převládající barvy tohoto obrazu jsou pestrobarevné a jeho formát je na výšku. Rozměr originálu je . Pablo Picasso (1881 – 1973). Syn profesora malby, v jehož díle je obsažena celá pouť moderního malířství. Vytvořil nový styl – kubismus – který se v různé míře objevoval ve všech jeho dílech. Pablo Picasso pod koniec lat 40. przyleciał do Polski. Jego wizyta, która była zaplanowana na trzy dni, przedłużyła się do niemal dwóch tygodni, podczas których odwiedził trzy polskie miasta. W jednym z nich zostawił nietypową pamiątkę, o której wciąż krążą opowieści. . Nie ma chyba osoby na świecie, do którego nie jest znane nazwisko Pablo Picasso. Założyciel kubizmu i artysta wielu stylów wpłynął w 20 wieku na dzieło sztuki nie tylko Europy, ale i całego Pablo Picasso: dzieciństwo i lata naukiJeden z najzdolniejszych artystów 20 wieku, urodził się w Maladze, w domu, na placu Merced, w 1881 roku, 25 października. Teraz tam znajduje się muzeum i fundacja imienia P. Picassa. Zgodnie z hiszpańską tradycją podczas chrztu, rodzice dali chłopcu na tyle długa nazwa, która jest naprzemienne nazw świętych i najbardziej bliskich i szanowanych w rodzinie krewnych. Ostatecznie jego wiedzą do pierwszego i ostatniego. Nazwisko Pablo postanowił wziąć płytę, argumentując ojcowską zbyt proste. Talent i drążek do rysowania u chłopca pojawiły się od wczesnego dzieciństwa. Pierwsze i bardzo cenne lekcje dał mu ojciec, który również był malarzem. Nazywał się Jose Ruiz. Swoją pierwszą poważną obraz napisał w osiem lat - «Picador». Można śmiało stwierdzić, że to właśnie od niej zaczęło się twórczość Pablo Picasso. Ojciec przyszłego artysty otrzymał ofertę pracy nauczyciela w a Coruña w 1891 roku, a wkrótce rodzina przeniosła się na północ Hiszpanii. Tam Pablo w ciągu roku przeszedł szkolenie w szkole sztuk pięknych. Następnie rodzina przeniosła się do jednego z najpiękniejszych miast ó Barcelony. Młody Picasso w tym momencie było 14 lat, a on był zbyt młody, aby uczyć się w La-Лонху (szkoła sztuk pięknych). Jednak ojciec był w stanie osiągnąć tego, by go dopuścili do egzaminów wstępnych na podstawie konkursu, z którym poradził sobie znakomicie. Później jeszcze cztery lata, rodzice zdecydowali się zrobić go w najlepszą na ten moment najlepsza szkoły sztuki – «San Fernando» w Madrycie. Studia w akademii szybko nudzi młody talent, w jej klasycznych kanonach i zasadach mu było ciasno, a nawet nudne. Dlatego więcej czasu poświęcał Muzeum Prado i nauki jego kolekcji, a rok później wrócił do Barcelony. Do wczesnego okresu jego twórczości są obrazy, napisane w 1986 roku: «Autoportret» Picasso, «Pierwsza komunia» (na niej przedstawiona siostra artysty Lola), «Portret matki» (na zdjęciu poniżej).Podczas pobytu w Madrycie po raz pierwszy udał się w podróż do Paryża, gdzie studiował wszystkie muzea i malarstwo wielkich mistrzów. Później przyjedzie w to centrum światowej sztuki wielokrotnie, a w 1904 roku przenieść się na stałe.«Blue» okresOkres Ten można traktować jako лакмусовую papierek, to właśnie w tym czasie zaczyna się pojawiać w twórczości Picassa jego osobowość, wciąż narażone obcego wpływu. Znany fakt: talent twórczy natury przejawia się możliwie jasno w trudnych życiowych sytuacji. Tak właśnie stało się z Pablo Picasso, dzieła, których teraz znane na całym świecie. Start został sprowokowany i doszło po długiej depresji, spowodowanej śmiercią bliskiego przyjaciela, Carlosa Касагемаса. W 1901 roku na wystawie zorganizowanej Волларом, zostały przedstawione 64 prace artysty, jednak na ten moment nie są one jeszcze były pełne zmysłowości i jasności, wyraźnie był odczuwalny wpływ na impresjonistów. W swoich legalnych praw «blue» okres jego twórczości wchodził stopniowo, objawia się ostrymi konturami postaci i utratą trójwymiarowości obrazu, odejściem od klasycznych przepisów artystycznej perspektywy. Paleta farb na jego obrazach staje się coraz bardziej monotonne, nacisk kładzie się na kolor niebieski. Rozpoczęciem okresu można uznać za "Portret Jaime Сабартеса" i autoportret Picassa, napisane w 1901 Lwa Leszczenko ВалерьяновичаLew Leszczenko, biografia którego zostanie krótko opisany w tym artykule, i sam nie przypuszczał, że kiedyś będzie uhonorowany tytułem Ludowego artysty Rosji. On po prostu zawsze wykonywał swoją pracę, chętnie brał się za wszelkie sugestie ó ś...I lodowe kwiaty czasem rozpływa się od miłości30 grudnia 2010 roku w film obsługi wyszła dramat reżysera z Korei Południowej Yu Ha pod nazwą „Lodowe kwiaty». Film historyczny, z własnymi gatunku kostiumy, dekoracje i bohaterów. Bez względu na mały budżet filmu, wygląda akcja i dekora...Wzory «niebieski» okresKluczowe w tym okresie dla mistrza stały się takie słowa, jak samotność, strach, wina, ból. W 1902 roku znów wróci do Barcelony, jednak pozostać w niej nie będzie. Napięta sytuacja w stolicy Katalonii, bieda ze wszystkich stron i niesprawiedliwość społeczna przekładają się w zamieszki, stopniowo chwycił nie tylko w całej Hiszpanii, ale i Europy. Prawdopodobnie taki stan rzeczy miało wpływ na artystę, który w tym roku działa owocnie i bardzo dużo. W Kraju powstają arcydzieła «niebieski» okres: «Dwie siostry (Randkę)» «Stary żyd z chłopcem» «Tragedia» (zdjęcie płótna powyżej), „Życie”, gdzie po raz kolejny pojawia się obraz zmarłego Касагемаса. W 1901 roku została również napisana obraz óFanką absyntu». W niej prześledzić wpływ popularnego w tym czasie hobby «złe» postaci, charakterystyczne dla francuskiej sztuki. Temat absyntu brzmi w wielu wzorach. Prace Picassa, między innymi, pełen dramatyzmu. Szczególnie wyraźnie rzuca się w oczy przerostową ręka kobiety, której jest jak próbuje się bronić. Obecnie «Fanką absyntu» przechowywany jest w Ermitażu, uderzając tam z prywatnej i spory zbiór prac Picassa (51 dzieło) S. I. Szczukina po tylko pojawi się możliwość, aby ponownie udać się do Paryża, artysta bez wahania decyduje się z nich skorzystać i wyjeżdża z Hiszpanii wiosną 1904 roku. Tam właśnie on zmierzy się z nowymi zainteresowaniami, odczuciami i wrażeniami, co da początek nowego etapu jegokreatywności.«Różowy» okresW twórczości Picassa ten etap trwał stosunkowo długo – z 1904 r. (jesień) do końca 1906 roku – i nie był jednolity. Duża część zdjęć okres oznaczony jasną paletę barw, pojawienie się охристых, perłowo-szary, czerwono-różowych kolorach. Charakterystyczne jest pojawienie się w przyszłości, dominacja nowych dla twórczości artysty tym – aktorzy, cyrkowcami i akrobaci, sportowcy. Z pewnością zdecydowana większość materiału mu oferował cyrk Медрано, który w tych latach znajdował się u stóp wzgórza Montmartre. Jasne teatralna scenografia, stroje, zachowanie, różnorodność postacie jakby przywrócili P. Picassa w świat, niech i преображенных, ale realnych kształtów i wielkości, naturalnej przestrzeni. Obrazy na jego obrazach znów stały się zmysłowe i pełne życia, jasności, w przeciwieństwie do postaci «niebieski» etapu Picasso: dzieła «różowy» okresObrazy, ознаменовавшие początek nowego okresu, po raz pierwszy zostały wystawione w końcu zimy 1905 roku w galerii Серюрье – to «Siedzi nude» i «Aktor». Jeden z uznanych arcydzieł «różowy» okres – «Rodzina комедиантов» (na zdjęciu powyżej). Płótno ma imponujące rozmiary ó w wysokości i szerokości ponad dwóch metrów. Kształt cyrku przedstawiono na tle niebieskiego nieba, uważa się, że arlekin z prawej strony – to sam Picasso. Wszystkie postacie znajdują się w stanie spoczynku, a między nimi nie obserwuje się żadnej wewnętrznej bliskości, każdego сковало wewnętrzne samotność ó motyw óróżowy» okresu. Ponadto, warto zauważyć następujące prace Pablo Picasso: «Kobieta w koszuli» «Wc» «Chłopiec, główny koń» «Akrobaci. Matka i syn» «Dziewczynka z kutasem». Wszystkie one pokazują widzowi piękno i rzadkie dla obrazów artysty spokój. Nowy impuls w twórczości nastąpił w końcu 1906 roku, kiedy Picasso podróżował po Hiszpanii i znalazł się w małej wiosce w okresie twórczościZ archaicznych afrykańską sztuką P. Picasso po raz pierwszy spotkali się na tematycznej wystawie w muzeum Trocadero. Jego wrażeniem pogańskie bożki prymitywnej formy, egzotyczne maski i figurki, воплощавшие w sobie wielką siłę natury i дистанцированные od najdrobniejszych szczegółów. Ideologia artysty zbiegła się w czasie z tym potężnym obietnicą, i w rezultacie stał się upraszczać swoich bohaterów, co czyni je podobnymi kamiennych bożków, monumentalnych i ostre. Jednak pierwsza praca w tym kierunku stylu pojawiła się jeszcze w 1906 roku – to portret prace Pablo Picasso pisarki Gertrudy Stein. On переписывал obraz 80 razy i już zupełnie stracił wiarę w możliwości zrealizować jej wizerunek w klasycznym stylu. Ten moment można nazwać przejściowym od podążać za naturą do deformacji kształtu. Wystarczy spojrzeć na takie obrazy, jak «Naga kobieta» «Taniec z narzutami» «Driada» «Przyjaźń» «Biust marynarza» «Autoportret”.Ale chyba najbardziej jaskrawym przykładem afrykańskiego etapu twórczości Picassa jest obraz óАвиньонские dziewczyny» (na zdjęciu powyżej), nad którym mistrz pracował około roku. Ona венчала ten etap sposób twórczy artysty i w dużej mierze ustalał przeznaczenie sztuki w ogóle. Po raz pierwszy płótno zobaczył światło tylko trzydzieści lat po jego napisaniu i stało się otwarte drzwi do świata awangardy. Czeski koło Paryża dosłownie rozpadło się na dwa obozy: «» i «przeciw”. W tej chwili obraz jest przechowywany w Muzeum sztuki współczesnej w Nowym w twórczości PicassaProblem jednoznaczności i precyzji obrazu pozostała na pierwszym miejscu w unii sztukach plastycznych, aż do momentu, kiedy do niego włamał się kubizm. Bodźcem do jego rozwoju wielu uważa, że jest pytanie, powstałe wśród artystów: «po Co malować?» Statystycznie obrazu tego, co widzisz, na początku 20 wieku można było nauczyć praktycznie każdego, a do tego dosłownie na piętach była fotografia, która zagrażała całkowicie wyprzeć wszystkie inne. Wizualizacje są nie tylko wiarygodne, ale i dostępne, łatwo odbijają. Kubizm Pablo Picasso w tym przypadku odzwierciedla indywidualność twórcy, rezygnując z wiarygodnego obrazu świata zewnętrznego i otwierając zupełnie nowe możliwości, granice prac należą: «Garnek, kieliszek i książka» «Kąpiel» «Bukiet kwiatów w szarym bańce» «Chleb i waza z owocami na stole», itp. W obrazach wyraźnie widać, jak zmienia się styl artysty i staje się coraz bardziej abstrakcyjne cechy na koniec okresu (w latach 1918-1919). Na przykład, «Harlequin» «Trzy muzyk» «Martwa natura z gitarą» (na zdjęciu powyżej). Kojarzenie widzów twórczości mistrza z абстракционизмом zupełnie nie odpowiadało Picasso, miał ważny jest sam emocjonalny ładunek obrazów, ich ukryty sens. W końcu wygenerowanego przez siebie samego styl kubizm przestał stopniowo inspirować artystę i zastanawiać się, otwierając drogę do nowych trendów w okresDrugie dekady 20 wieku było dla Picassa wystarczająco 1911 rok odznaczył się historią z skradziona rzeźby z Luwru, która wystawiła artysty nie jest w najlepszym świetle. W 1914 r. okazało się, że nawet żyjąc tyle lat w kraju, za Francję Picasso walczyć w i wojnie światowej nie jest gotowy, że развело go z wieloma przyjaciółmi. A w przyszłym roku zmarła jego ukochana Marcel powrót bardziej realistyczny w twórczości Pablo Picasso, którego dzieła wypełniły się ponownie czytelność, фигурностью i artystycznej logiką, wpływ wiele czynników zewnętrznych. W tym wyjazd do Rzymu, gdzie zaangażował się w antycznym sztuką, a także komunikacja z baletu zespołem Diagilewa i zapoznanie się z baletnicą Olgą Хохловой, która wkrótce stała się drugą żoną artysty. Rozpoczęciem nowego okresu, można uznać za jej portret 1917 roku, który w pewnym sensie nosił charakter eksperymentalny. Rosyjski balet Pablo Picasso nie tylko inspiracją do tworzenia nowych dzieł, ale i podarował ukochanej i długo oczekiwanego syna. Najbardziej znane prace z okresu: «Olga Chochołowa» (na zdjęciu powyżej), «Piero» «Martwa natura z dzbanem i jabłkami» «Uśpione chłopi» «Matka i dziecko”, «Kobiety biegające po plaży» «Trzy gracje”.SurrealizmPodział twórczości jest nie co innego, jak chęć jak sardynki i dopchać go w pewne (stylistyczne, tymczasowe) ramki. Jednak do twórczości Pablo Picasso, słynne obrazy którego zdobią najlepsze muzea i galerie świata, takie podejście można nazwać bardzo umownym. Jeśli zastosujesz się do chronologii, to okres, kiedy artysta był zbliżony do сюрреализму, wypada w latach 1925-1932. Zupełnie nic więc dziwnego, że na każdym etapie twórczości mistrza pędzla odwiedzała muza, i, gdy O. Chochołowa chciała dowiedzieć się na jego obrazach, zwrócił się do неоклассицизму. Jednak kreatywni ludzie są nietrwałe, i wkrótce w życie Picassa weszła młoda i bardzo piękna Maria Teresa Walter, który w momencie odkrywania ukończył zaledwie 17 lat. Jej był przygotowany rolę kochanki, a w 1930 roku artysta kupił zamek w Normandii, który dla niej stał się domem, a dla niego ó w warsztacie. Maria Teresa była wierną towarzyszką, dzielnie znosząc twórcze i miłosne rzucania stwórcy, wspierając miłą korespondencję aż do śmierci Pablo Picasso. Dzieła okresu surrealizmu: «Taniec» «Kobieta w fotelu» (na zdjęciu poniżej), «Kuracjusz» «Nagie na plaży» «Sen», ii wojny światowejSympatia Picasso w czasie działań wojennych w Hiszpanii w 1937 roku należała do republikanom. Kiedy w tym samym roku włoska i niemiecka lotnictwo zniszczyło Гернику – centrum politycznym i kulturalnym basków ó Pablo Picasso miasto, leżące w gruzach, przedstawił na ogromnym tej samej fabryce dosłownie za dwa miesiące. Dosłownie ogarnął strach przed groźbą, która zawisła nad Europą, co nie mogło nie odbić się na twórczości. Emocje mawiano nie bezpośrednio, a przekształciły się w tonacji, ponurość, goryczy i tym jak отгремели wojny, a świat przyszedł w względną równowagę, przywracając wszystko, co zostało zniszczone, twórczość Picassa też stały się bardziej szczęśliwe i jasne kolory. Jego obrazy, napisane w latach 1945-1955, mają śródziemnomorski smak, bardzo znajdź atmosferyczne i częściowo идеалистичны. W tym samym czasie zaczyna pracować z ceramiką, tworząc wiele ozdobnych dzbanki, potraw, talerzy, figurek (na zdjęciu przedstawiony powyżej). Dzieła, które powstały w ciągu ostatnich 15 lat życia, najprawdopodobniej nie są jednolite w stylistyce i z największych artystów xx wieku – Pablo Picasso ó zmarł w wieku 91 lat w willi we Francji. Pochowany w pobliżu należące mu zamku Вовенарт. Zobacz większe Stan: Nowy produkt Pablo Picasso - Rodzina kuglarzy Wyślij do znajomego Drukuj 47,97 zł brutto Ilość WIELKOŚĆ 19 innych produktów w tej samej kategorii: Pablo... 64,23 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 56,10 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 56,10 zł Dodaj do koszyka Pablo... 64,23 zł Dodaj do koszyka Pablo... 20,33 zł Dodaj do koszyka Pablo... 47,97 zł Dodaj do koszyka Pablo... 69,11 zł Dodaj do koszyka Pablo... 69,11 zł Dodaj do koszyka Pablo... 69,11 zł Dodaj do koszyka Pablo... 69,11 zł Dodaj do koszyka Pablo... 64,23 zł Dodaj do koszyka Nie jest łatwo wybrać najbardziej znane obrazy świata. Czy mają to być obrazy znane przez pospolitego Kowalskiego? Czy może znane przez człowieka, który interesuje się sztuką? A może znane przez historyków sztuki? Ciężko stworzyć taką listę żeby nie pominąć żadnego z wielkich mistrzów. Poniżej przedstawiam subiektywną listę 35 najbardziej znanych obrazów, listę tę planuję rozbudowywać. Żeby przyjrzeć się detalom tych obrazów proponuję skorzystanie z aplikacji Arts & Culture, która umożliwia duże zbliżenie wielu znanych dzieł sztuki. Polecam również drugi post o znanych rzeźbach. 1. Słoneczniki – Vincent Van Gogh2. Mona Lisa – Leonardo da Vinci3. Dziewczyna z perłą – Jan Vermeer4. Ostatnia wieczerza – Leonardo da Vinci5. American Gothic – Grant Wood6. Guernica – Pablo Picasso7. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli8. Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte – Georges Seurat9. Portret małżonków Arnolfinich – Jan van Eyck10. Panny z Avinionu – PAblo Picasso11. Syn Człowieczy – René Magritte 12. Ogród rozkoszy ziemskich – Hieronim Bosh13. Stworzenie Adama – Michał Anioł14. Saturn pożerający własne dzieci – Francisco Goya15. Krzyk – Edvard Munch16. Przysłowia Niderlandzkie – Pieter Bruegel Starszy17. Straż nocna – Rembrandt 18. Numer 5 (No 5) 1948 – Jackson Pollock19. Trwałość Pamięci – Salvador Dalí20. Wolność wiodąca lud na barykady – Eugène Delacroix 21. Lekcja anatomii Doktora Tulpa – Rembrandt22. Kompozycja w czerwieni, błękicie i żółcieni – Piet Mondrian 23. Maja Naga i Maja Ubrana – Francisco Goya 24. Znane obrazy: Pocałunek – Gustav Klimt25. Wielka fala w Kanagawie – Hokusai Katsushika26. Impresja, wschód słońca – Claude Monet 27. Kompozycja VIII – Wassily Kandinsky28. Tratwa Meduzy – Théodore Géricault29. Burza na Jeziorze Galilejskim – Rembrandt 30. Dama z Gronostajem – da Vinci31. Gwiaździsta noc – Vincent van Gogh32. Autoportret – Vincent van Gogh33. Szkoła Ateńska – Raphael Santi34. Znane obrazy: Bachus i Ariadna – Tycjan35. Biały środek (żółty, różowy, lawendowy) – Mark Rothko 1. Słoneczniki – Vincent Van Gogh Znane obrazy: Słoneczniki van Gogha Słoneczniki to chyba jeden z najczęściej reprodukowanych obrazów van Gogha. Warto jednak zwrócić uwagę, że w istocie jest to nazwa dwóch serii martwych natur holenderskiego malarza. Pierwsza seria, wykonana w Paryżu w 1887 roku, przedstawia kwiaty leżące na ziemi. Druga seria, wykonana rok później w Arles, pokazuje bukiet słoneczników w wazonie. Bardziej rozpoznawalne są właśnie te w wazonie. Vincent van Gogh zaczął go malować latem 1888 roku i kontynuował w następnym roku. Obrazy przedstawiają słoneczniki na wszystkich etapach życia, od pełnego rozkwitu po usychanie. Obrazy uznane są za innowacyjne ze względu na wykorzystanie żółtego spektrum. Częściowo dlatego, że nowo wynalezione pigmenty umożliwiły wprowadzenie nowych kolorów. Jeden z tych obrazów trafił do Paula Gauguina jako wystrój jego nowego mieszkania. 2. Mona Lisa – Leonardo da Vinci Mona Lisa Leonardo Da Vinci namalował ten jeden z najbardziej rozpoznawalnych obrazów świata pomiędzy 1503 a 1517 rokiem. Na przestrzeni lat badaczy nękało pytanie kim jest ta tajemnicza kobieta ze swoim słynnym uśmiechem. Teorie są różne: że jest to żona florenckiego kupca Francesco di Bartolomeo del Giocondo (stąd alternatywny tytuł dzieła, La Gioconda); że na portrecie jest matka Leonarda – Cateriną; a nawet że jest to sam Leonardo w wersji drag queen. Obraz można obejrzeć w Luwrze w Paryżu. 3. Dziewczyna z perłą – Jan Vermeer Dziewczyna z perłą Obraz ten znamy również pod nazwą Dziewczyna w perłowych kolczykach. Ten słynny obraz holenderskiego malarza Johannesa Vermeera, został przez niego namalowany około 1665 roku. Kolejne nazwy tego obrazu to Mona Lisa północy, lub holenderska Mona Lisa. Nie wiadomo kim jest dziewczyna z obrazu, możliwe że jest to córka artysty. Obraz ten jest tzw. tronie czyli pewnym rodzajem holenderskich obrazów z okresu złotego wieku malarstwa holenderskiego. Obrazy te przedstawiają twarz z przesadzonymi emocjami lub postać(często stereotypową) w stroju. Tronie nie jest niestety zbyt dobrze wyjaśniony. Obraz można oglądać w Królewskiej Galerii Malarstwa w Hadze. 4. Ostatnia wieczerza – Leonardo da Vinci Znane obrazy: Ostatnia wieczerza Ostatnia wieczerza to malowidło ścienne z końca XV wieku autorstwa Leonarda da Vinci. Znajduje się w refektarzu klasztoru Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Jest to jeden z najbardziej znanych obrazów na świecie, jeden z najbardziej przestudiowanych i zbadanych. Zakłada się, że prace rozpoczęto około 1495 r. Zlecono je w ramach renowacji kościoła i budynków klasztornych patronowi Leonarda, Ludovico Sforzy, księciu Mediolanu. Obraz przedstawia scenę ostatniej wieczerzy Jezusa z uczniami, tak jak opisuje ją Ewangelia Św Jana. Leonardo przedstawił moment w którym uczniowie Jezusa dowiadują się, że jeden z nich go zdradzi. Judasz to druga postać po lewej Jezusa(trzecia głowa) – ta trzymająca sakiewkę. 5. American Gothic – Grant Wood American Gothic Obraz Granta Wooda American Gothic z kolekcji Art Institute of Chicago. Obraz ten uznaje się za najbardziej rozpoznawalny amerykański obraz XX wieku. Na obrazie znajduje się dom w stylu neogotyckim oraz ludzie którzy według autora mogliby w nim mieszkać. Czyli farmer i jego córka – stara panna. Modelami była siostra artysty oraz jego dentysta. Kobieta ubrana w fartuch w stylu kolonialnym, a oboje pełnią tradycyjne role, widły mężczyzny symbolizują ciężką pracę, a kwiaty na prawym ramieniu kobiety sugerują domostwo. 6. Guernica – Pablo Picasso Guernica. Fot.: Manuel Galrinho / flikr Guernica jest antywojennym obrazem Pabla Picassa, którego inspiracją było bombardowanie w 1937 r. Zbombardowano baskijskie miasto podczas hiszpańskiej wojny domowej przez niemieckie i włoskie samoloty sprzymierzone z faszystowskim dyktatorem – generałem Francisco Franco. Obraz powstał na zlecenie przeciwników Franco i po raz pierwszy pokazano go na stoisku hiszpańskim Światowych Targów w Paryżu w 1937 roku. Po zamknięciu targów Guernica podróżowała, po czym została wypożyczona Muzeum sztuki nowoczesnej w Nowym Jorku. Jedynym warunkiem było, że powróci do Hiszpanii po przywróceniu demokracji – co miało miejsce w 1981 r. Obraz można zobaczyć w muzeum w Madrycie. 7. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli Narodziny Wenus Dzieło Narodziny Wenus Sandro Botticellego to pierwszy od starożytności obraz w którym występuje niereligijna nagość. Obraz powstał dla dla Lorenza de Medici. Twierdzi się, że postać Bogini Miłości jest wzorowana na niejakiej Simonetcie Cattaneo Vespucci, która podobała się zarówno Lorenzo jak i jego młodszemu bratu Giuliano. Na obrazie Wenus płynie na muszli w stronę brzegu pchana przez wiatry – Zefiry. Na brzegu czeka na nią z płaszczem personifikacja wiosny. W przeciwieństwie do innych artystów renesansu i tendencji epoki do dążenia do jak największego realizmu w malarstwie, Botticelli nie zadbał o zachowanie dokładności i szczegółów w budowie anatomicznej postaci Wenus. Jej szyja jest nienaturalnie długa, a lewy bark jest ustawiony pod nieprawdopodobnym pod względem anatomicznym kątem. Mimo to uchodzi ona za uosobienie kobiecego piękna. 8. Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte – Georges Seurat Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte Obraz(1884) Georgesa Seurata, przedstawia Paryż okresu La Belle Epoque, faktycznie przedstawia podmiejską klasę robotniczą daleko poza centrum miasta. Seurat często czynił to środowisko swoim tematem, co różniło się od burżuazyjnych portretów jego impresjonistycznych współczesnych. Seurat nie zgadzał się podejściem Maneta, Moneta i Degasa czyli uchwyceniem chwili, zamiast tego interesowała go ponadczasowość greckich rzeźb. Chciał stworzyć klasyczny krajobraz w nowoczesnej formie. Obraz namalowany jest techniką puentylizmem czyli gęstą siecią różnokolorowych punktów które tworzą obraz. Postacie są zgeometryzowane, pozowane i silnie stypizowane. Brakuje im mimiki czy indywidualności – są całkowicie sprowadzone do rekwizytów, np. nakryć głowy, akcesoriów itp. 9. Portret małżonków Arnolfinich – Jan van Eyck Portret małżonków Arnolfinich Obraz Jana van Eycka z 1434 roku to jedno z najważniejszych dzieł okresu renesansu niderlandzkiego, uważa się go za jeden z pierwszych obrazów olejnych. Podwójny portret, prawdopodobnie przedstawia włoskiego kupca i kobietę, która może być jego oblubienicą. Uchwycony moment to ceremonia składania przysięgi małżeńskiej. Przedmioty na obrazie mają znaczenie symboliczne. Szczególnie ciekawe jest lustro w głębi pokoju, na którym widać małżonków od tyłu a także artystę który ich maluje. Można powiedzieć że był wczesnym projektantem światła, malując realistyczne cienie i światła, także jego wykorzystanie perspektywy budzi zachwyt. Obraz małżeństwa Arnolfinij jest jak obraz, w który można wejść. Obraz można obejrzeć w National Gallery w Londynie. 10. Panny z Avinionu – PAblo Picasso Panny z Avinionu. Źródło: MoMA Obraz Panny z Avignonu z 1907 roku, to jeden z najbardziej znanych obrazów Pabla Picassa. Wbrew swojej nazwie nie przedstawia francuskich dziewczyn, a pięć katalońskich prostytutek z Barcelony. Skąd więc taki dziwny tytuł? Ano stąd, że współczesna Picassowi widownia nie była gotowa na jego nowatorską sztukę. Dodanie do tego kontrowersyjnego tematu tabu -prostytucji, nie pomogłaby mu w niczym. Sam Avignon pochodzi od nazwy ulicy na której rezydowały owe panie. Panny z Avignonu to przykład kubizmu, sylwetki kobiet są zgeometryzowane, a ich twarze przypominają afrykańskie maski(którymi picasso się fascynował). Widać tutaj też porzucenie perspektywy na rzecz płaskiego obrazu w dwóch wymiarach. Obecnie znajduje się w nowojorskim muzeum sztuki nowoczesnej. 11. Syn Człowieczy – René Magritte Syn człowieczy. Źródło: magrittegallery Syn człowieczy to obraz belgijskiego surrealisty René Magritte’a z 1964 roku. Magritte namalował swój autoportret w płaszczu z melonikiem i z jabłkiem zasłaniajacym twarz. Za plecami ma niską ściankę, za którą jest morze i pochmurne niebo. Co ciekawe lewe ramię mężczyzny wydaje się wyginać do tyłu w łokciu, widać też fragment oka wyglądającego zza jabłka. 12. Ogród rozkoszy ziemskich – Hieronim Bosh Ogród rozkoszy ziemskich Jest to fantastyczny tryptyk późno średniowiecznego artysty niderlandzkiego. Namalowany około 1500 roku, obecnie znajduje się w muzeum Prado w Madrycie. Po zamknięciu skrzydeł bocznych ukazuje się obraz ziemi, w górnej lewej części Bosch umieścił wizerunek Boga oraz na obu skrzydłach fragment z Psalmu – obraz ten przedstawia 3 dzień stworzenia. Wewnątrz na lewym panelu widnieje Chrystus przedstawiający Ewę Adamowi. Prawy przedstawia piekło, a środkowy panel przedstawia upadek ludzkości i zwycięstwo grzechu – Nadzy ludzie wszystkich ras spędzają czas na cielesnych zabawach, igraszkach, jedzeniu i piciu. Ponieważ znane są tylko niektóre szczegóły życia Boscha, interpretacja jego pracy jest trudna, ponieważ jest w dużej mierze oparta na przypuszczeniach. Poszczególne motywy i elementy symboliki mogą być wyjaśnione, ale jak dotąd nie udało się powiązać. Zagadkowe sceny przedstawione na panelach wewnętrznego tryptyku Ogrodu ziemskich rozkoszy były badane przez wielu uczonych, którzy często dochodzili do sprzecznych interpretacji. 13. Stworzenie Adama – Michał Anioł Stworzenie Adama Fresk Stworzenie Adama Michała Anioła stanowi część sufitu Kaplicy Sykstyńskiej, namalowany około 1511–1512. Ilustruje biblijną narrację o stworzeniu z Księgi Rodzaju, w której Bóg tchnie życie w Adama, pierwszego człowieka. Fresk jest częścią złożonego schematu ikonograficznego i jest chronologicznie czwartym z serii paneli przedstawiających epizody z Księgi Rodzaju. Jest to najbardziej znany z paneli freskowych Kaplicy Sykstyńskiej, o jego sławę jako dzieła sztuki rywalizuje tylko Mona Lisa Leonarda da Vinci. Obraz prawie dotykających się rąk Boga i Adama stał się ikoną ludzkości i jest odtwarzany w niezliczonych imitacjach i parodiach. Przez pewien czas podejrzewano Michała Anioła o fałszerstwo znanej rzeźby – Grupa Laokoona, najsłynniejsza rzeźba starożytności. 14. Saturn pożerający własne dzieci – Francisco Goya Znane obrazy: Saturn pożerający własne dzieci Saturn pożerający własne dzieci to obraz hiszpańskiego artysty Francisco Goya. Zgodnie z tradycyjną interpretacją obraz przedstawia grecki mit Tytana Kronosa. Kronos w obawie, że jedno z jego dzieci go odbierze mu tron, zjadł je po narodzinach. Dzieło to jest jednym z 14 Czarnych Malowideł, które Goya namalował bezpośrednio na ścianach swojego domu w latach 1819–1823. Obraz przeniesiono na płótno po śmierci Goi po kilkudziesięcioletniej obecności na ścianach jego byłego domu. Obecnie można go oglądać w Museo del Prado w Madrycie. 15. Krzyk – Edvard Munch Krzyk Scream lub Krzyk to popularna nazwa nadana każdej z czterech wersji kompozycji, stworzonej zarówno jako obrazy, jak i pastele. Autorem jest ekspresjonistyczny artysta Edvard Munch, który go namalował w latach 1893–1910. „Fryz życia” to tytuł serii, jaki Munch nadał tym dziełom. Wszystkie z nich pokazują postać z bolesnym wyrazem twarzy na tle burzliwego pomarańczowego nieba. Krajobraz który widać na obrazie to jeden z fiordów w pobliżu Oslo. Jest to dzieło ekspresjonizmu i jeden z najbardziej rozpoznawalnych obrazów wszech czasów, mówi się o nim nawet Mona Lisa naszych czasów. Warianty tych obrazów można zobaczyć w Galerii Narodowej w Oslo, dwa w Muzeum Muncha w Oslo, a ostatni jest w rękach prywatnych. 16. Przysłowia Niderlandzkie – Pieter Bruegel Starszy Przysłowia niderlandzkie Obraz olejny Przysłowia niderlandzkie z 1559 roku autorstwa flamandzkiego artysty Pietera Bruegela Starszego. Obraz przedstawia scenę, w której ludzie,, zwierzęta i przedmioty, przedstawiają ilustracje przysłów i idiomów w lokalnym języku. Do tej pory udało się zidentyfikować 112 przysłów i idiomów, aczkolwiek może ich być tam więcej. Niestety nie jesteśmy w stanie ich zidentyfikować ze względu na zmiany języka. Motywami przewodnimi w obrazach Bruegla są absurdalność, niegodziwość i głupota ludzi. Oryginalny tytuł obrazu, „Niebieski płaszcz” lub „Szaleństwo świata”, wskazuje, że intencją Bruegla było nie tylko zilustrowanie przysłów, ale raczej skatalogowanie ludzkiej głupoty. Wiele przedstawionych osób pokazuje charakterystyczne, puste rysy, których Bruegel używał do przedstawiania głupców. Obraz Breugla można podziwiać w muzeum w Berlinie. Warto jednak pamiętać, że jego syn Pieter Brueghel Młodszy wykonał przynajmniej 16 kopii tego obrazu. 17. Straż nocna – Rembrandt Straż nocna. Fot.: Dennis Jarvis/flikr Obraz zwany również Wymarszem Strzelców oraz Kompanią Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha to obraz z 1642 roku, którego autorem jest holenderski malarz Rembrandt van Rijn. Aktualnie jest eksponowany w Rijksmuseum w Amsterdamie w Holandii jako najbardziej znany obraz w swojej kolekcji. Nocna Straż to znany na całym świecie przykład sztuki barokowej. Nocna Straż jest jednym z najbardziej znanych obrazów Złotego Wieku Malarstwa Holenderskiego. Obraz słynie z trzech rzeczy: jego olbrzymiego rozmiaru (363 cm × 437 cm i waży 337 kg), dramatycznego użycia światła i cienia (tenebrizm) oraz uchwyconego ruchu w czymś, co tradycyjnie byłoby statycznym wojskiem portretem grupowym. W lipcu 2019 r. rozpoczęła się długa i złożona renowacja, która odbywa się publicznie w specjalnie wykonanej szklanej obudowie. Dzieje się to w Rijksmuseum, i jest transmitowana na żywo pod hasłem Operation Night Watch 18. Numer 5 (No 5) 1948 – Jackson Pollock No. 5, 1948 Ten słynny obraz Jacksona Pollocka z 1948 roku jest charakterystycznym dziełem sztuki, które przedstawia chaos szalejący w Pollocku w czasie malowania. Jest to przykład ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Liczne zawijasy i siatki sprawiają, że jest to niezwykły obraz. Z tych powodów jest to jeden z najdroższych obrazów, jakie kiedykolwiek sprzedał amerykański artysta. Obraz został sprzedany za ogromne 140 milionów dolarów. Technika Pollocka polegała na charakterystycznym kapaniem farbą na płótno i rozpryskiwaniem jej co zwie się tzw. action painting – malarstwem gestu. 19. Trwałość Pamięci – Salvador Dalí Trwałość pamięci. Źródło: MoMA Trwałość pamięci to obraz Salvadora Dalí z 1931 roku i jest jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł. Po raz pierwszy pokazany w 1932 roku, obraz znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku od 1934 roku, który otrzymał go od anonimowego dawcy. Jest szeroko rozpoznawalny i często przywoływany w kulturze popularnej, choć jest bardziej znany z bardziej opisowych tytułów Miękkie zegary lub Cieknące zegary. Obraz ten uosabia teorię „miękkości” i „twardości” Dalego, która była w tym czasie kluczowa dla jego twórczości. Z czasem pojawiła się interpretacja tego obrazu jako nawiązanie do teori względności Einsteina. Jednak Dali zapytany o to, odpowiedział , że jego inspiracją był topniejący w słońcu camembert a nie teoria względności. Na środku obrazu można zauważyć postać ludzką, abstrakcyjna forma staje się czymś w rodzaju autoportretu, często pojawiającym się w jego twórczości. 20. Wolność wiodąca lud na barykady – Eugène Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady Obraz(1830) Eugene Delacroix przedstawia personifikację wolności, nazywaną przez francuzów Marianne. Marianne łączy różne klasy które się łączą aby szturmować barykadę usianą ciałami poległych towarzyszy. Obraz miał upamiętnić rewolucję lipcową w 1830 r., która obaliła króla Francji Karola X. Łącząc alegorię ze współczesnymi elementami, obraz jest ekscytującym przykładem stylu romantycznego. Obraz zainspirował inne dzieła sztuki i literatury, w tym Statuę Wolności i powieść Victora Hugo Les Misérables. 21. Lekcja anatomii Doktora Tulpa – Rembrandt Lekcja anatomii Doktora Tulpa Dzieło pt. Lekcja anatomii dr Tulpa to obraz olejny z 1632 roku autorstwa Rembrandta, który aktualnie można zobaczyć w w muzeum Mauritshuis w Hadze. Obraz przedstawia publiczną sekcję zwłok, która rzeczywiście miała miejsce. Na obrazie kroją złodzieja Adrianna Arisza(Aris Kindt), a sekcję wykonuje doktor Nicolaes Tulp, który był głównymm anatomem Amsterdamskiej Gildii Chirurgów. Co ciekawe postaci zanjdujące się na obrazie to prawdziwi mieszkańcy Amsterdamu którzy zapłacili rembrantowi żeby znaleźć się na tym obrazie. Rembrant otrzymał to zlecenie w wieku 26 lat i było to jego pierwsze duże zlecenie w nowym dla niego Amsterdamie. 22. Kompozycja w czerwieni, błękicie i żółcieni – Piet Mondrian Kompozycja w czerwieni, błękicie i żółcieni – Piet Mondrian Ten niewielki obraz(1930) (czterdzieści kilkacentymetrów na czterdzieści kilkacentymetrów) to radykalna czyszczenie formy, koloru i kompozycji do ich podstawowych elementów. Ograniczając swoją paletę do podstawowej triady (czerwonej, żółtej i niebieskiej) oraz czerni i bieli, Mondrian nakładał pigment na płaskie niezmieszane łaty w układzie kwadratów i prostokątów, które były zapowiedzią minimalizmu. Mondarin uważanyjest za jednego z prekursorów abstrakcjonizmu oraz za twórcę neoplastycyzmu. 23. Maja Naga i Maja Ubrana – Francisco Goya maja naga Są to dwa obrazy nieznanej kobiety, chociaż podejrzewa się że była to kochanka zleceniodawcy obrazu Manuela Godoya. Obrazy namalował hiszpański malarz Francisco Goya i powstały między 1797 a 1800. Co ciekawe słowo maja nie jest tu imieniem – jest to nieudolne tłumacznie z hiszpańskiego i oznacza łądną dziewczynę. Portret nagiej kobiety, wywołały kontrowersje. W Hiszpanii malowanie nagiego ciała, jeżeli nie miało alegorycznego znaczenia lub nie było powiązane z mitologią, było praktycznie zakazane. To sprowadziło na kark Goi świętą inkwizycję i podobno aż do XX wieku naga maja była zasłonięta przez tę ubraną. Co warto zauważyć obraz nagiej dziewczyny goi był jednym z pierwszych przedstawień wlosów łonowych w sztuce zachodu. 24. Znane obrazy: Pocałunek – Gustav Klimt Pocałunek – Gustav Klimt Pocałunek to obraz olejny pokryty płatkami złota autorstwa Gustava Klimta. Zaliczany jest do nurtu secesji wiedeńskiej(odpowiednik art nouvoux), który powstał w latach 1907–1908. Obraz obecnie znajduje się w muzeum Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu. Obraz przedstawia parę kochanków na skarpie łąki kwiatowej. Kochankowie odziani w złote szaty zostali uchwyceni w pozie sugerującej zbliżający się pocałunek. Miłość, intymność i seksualność są częstymi tematami występującymi w pracach Gustava Klimta. Uważa się, że Klimt i jego towarzyszka Emilie Flöge byli modelami tego obrazu, ale nie ma n to dowodów. 25. Wielka fala w Kanagawie – Hokusai Katsushika Wielka fala w Kanagawie Obraz Wielka fala to drzeworyt drukowany japońskiego artysty Hokusaia tworzącego w stylu ukiyo-e. Został opublikowany w latach 1830–1833 w późnym okresie Edo jako pierwszy w serii „Trzydzieści sześć widoków góry Fuji”. Jest to najbardziej znane dzieło Hokusai i jedno z najlepiej rozpoznawalnych dzieł sztuki japońskiej na świecie. Przedstawia ogromną falę zagrażającą łodziom u wybrzeży prefektury Kanagawa. Odbitki drzeworytu znajdują się w wielu różnych kolekcjach sztuki na całym świecie. 26. Impresja, wschód słońca – Claude Monet Impresja, wschód słońca Jest to obraz Clouda Moneta z 1872 roku od którego tytułu wziął swoją nazwę nowey wówczas styl w sztuce czyli impresjonizm. Na obrazie widnieje świt w porce w Hawrze, rodzinnym mieście artysty. Impresja, wschód słońca znacząco różni się od tradycyjnego malarstwa pejzażowego i klasycznego, wyidealizowanego piękna. Monet był znany ze swoich badań nad światłem i kolorem. Podobnie jak inne znane obrazy Moneta płótno stanowi wspaniały przykład z jego luźnych pociągnięć pędzla, które miały raczej sugerować scenę niż ją odzwierciedlać. 27. Kompozycja VIII – Wassily Kandinsky Znane obrazy: Kompozycja VIII Jest to obraz rosyjskiego malarza z 1923 roku, którego uważa się za pioniera sztuki abstrakcyjnej. Jego koncepcja sztuki definiuje trzy rodzaje malarstwa. Wrażenia, improwizacje i kompozycje. Wrażenia oparte są na zewnętrznej rzeczywistości, improwizacje i kompozycje przedstawiają obrazy wyłaniające się z nieświadomości, chociaż kompozycja jest rozwijana z bardziej formalnego punktu widzenia. Kompozycja VIII składa się z różnorodnych geometrycznych kształtów, kolorów, prostych i zakrzywionych linii ustawionych na kremowym tle, który przechodzą w określonych punktach w obszary bladoniebieskie. Użycie okręgów, siatek, prostokątów, półkoli, trójkątów i innych form matematycznych jest zgodne z wiarą malarza w mistyczne właściwości geometrycznych kształtów, a wyświetlane kolory są wybierane ze względu na ich emocjonalny wpływ. Kandinsky, który fascynował się kolorami od najmłodszych lat i uważał, że mają one właściwości transcendentalne. Chciał zbadać związek między dźwiękiem a kolorem, który pozwoliłby malarzowi stworzyć dzieło w podobny sposób, jak muzyk komponuje piosenkę. Obecnie obraz jest wystawiany w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. 28. Tratwa Meduzy – Théodore Géricault Znane obrazy: Tratwa Meduzy Historia obrazu zaczyna się od zatonięcia w 1818 roku francuskiego okrętu wojennego u wybrzeży Afryki, w wyniku którego 147 żeglarzy dryfuje na pospiesznie zbudowanej tratwie. Z tej liczby tylko 15 pozostało po 13-dniowej ciężkiej próbie na morzu, która obejmowała przypadki kanibalizmu wśród zdesperowanych mężczyzn. Na bazie tych prawdziwych wydarzeń powstał ten słynny obraz francuskiego malarza romantycznego Théodore Géricault wyróżniający się dramatyczną piramidalną kompozycją. Malarz uchwycił moment, w którym wychudzona załoga tratwy dostrzega statek ratunkowy. Géricault podszedł do malowanie jak reporter śledczy, przeprowadzając wywiady z ocalałymi i przeprowadzając liczne szczegółowe badania na podstawie ich zeznań. Obraz ten jest ikoną francuskiego malarstwa romantycznego. 29. Burza na Jeziorze Galilejskim – Rembrandt Znane obrazy: Burza na Jeziorze Galilejskim Burza na Jeziorze Galilejskim to dzieło sztuki namalowane w 1633 roku przez holenderskiego malarza Złotego Wieku Malarstwa Holenderskiego Rembrandta van Rijna. Przez bardzo długi czas był wystawiany w Isabella Stewart Gardner Museum w Bostonie. Niestety w 1990 r. Dwóch złodziei włamało się do muzeum i ukradło go 12 innymi dziełami sztuki. Niestety do tej pory nie udało się go odzyskać.. Kradzież ta jest nadal uważana za jedną z największych kradzieży dzieł sztuki w historii USA. Obraz przedstawia Jezusa uspokajającego burzę na Morzu Galilejskim, tak jak opisano to w czwartym rozdziale Ewangelii Marka. Rembrandt namalował najbardziej dramatyczny wątek tego wydarzenia, morski sztorm i unoszona wysokimi falami łódź, którą płynął Jezus z uczniami. To jedyny krajobraz morski Rembrandta. 30. Dama z Gronostajem – da Vinci Dama z gronostajem Znane obrazy w skali światowej, które znajdują się w Polsce są nieliczne. Bezsprzecznie należy do nich Dama z gronostajem nazywana również damą z łasiczką to obraz Leonarda da Vinci z około 1489–1490 roku. Jest to portret Cecilii Gallerani, kochanki Ludovico Sforzy, księcia Mediolanu. Obraz jest jednym z czterech portretów kobiet namalowanych przez Leonarda. Pozostałe to Mona Lisa, portret Ginevry de 'Benci i La belle ferronnière. Obecnie znajduje się na Zamku Królewskim na Wawelu. Jest jednym z najcenniejszych muzealiów i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce. 31. Gwiaździsta noc – Vincent van Gogh Gwiaździsta noc Obraz Gwiaździsta noc to olej na płótnie autorstwa holenderskiego postimpresjonistycznego malarza Vincenta van Gogha. Namalowany w czerwcu 1889 r. obrazuje widok z okna wychodzącego na wschód pokoju szpitalnego malarza w Saint-Rémy-de-Provence. Mieszkał tam po tym jak odciął sobie ucho. Widok ten, Van Gogh namalował wielokrotnie w wielu wariantach, prawdopodobnie około 21 razy. Van Gogh malował widok o różnych porach dnia i przy różnych warunkach pogodowych, w tym o wschodzie słońca, wschodzie księżyca, dniach nasłonecznionych, pochmurnych, wietrznych i jednego dnia z deszczem. Jednym z takich wariantów jest właśnie gwiaździsta noc. Od 1941 roku znajduje się w stałej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. 32. Autoportret – Vincent van Gogh Znane obrazy: Autoportret Vincent van Gogh namalował w ciągu swego życia 38 autoportretów, które były ważną częścią jego twórczości jako malarza. Najprawdopodobniej autoportrety van Gogha przedstawiają twarz, która pojawiła się w lustrze, w którym odtwarzał swoją twarz, tj. jego prawa strona na zdjęciu jest w rzeczywistości lewą stroną jego twarzy. Malowanie portretów było sposobem zarabiania pieniędzy i rozwoju swoich umiejętności artystycznych. Kiedy zaczął malować pierwsze portrety, jako modele posłużyli mu chłopi. Później przestawił się na malowanie pejzaży i kwiatów, przede wszystkim dlatego, że nie był w stanie zapłacić modelom. Właśnie dlatego zaczął malować siebie samego. Ustawiczny brak pieniędzy był też powodem malowania autoportretów również i w latach następnych. 33. Szkoła Ateńska – Raphael Santi Znane obrazy: Szkoła ateńska Szkoła ateńska to fresk włoskiego renesansowego artysty Rafaela. Rafael namalował go między 1509 a 1511 r. w ramach zlecenia na dekorację pomieszczeń w Pałacu Apostolskim w Watykanie. Sala w której znajduje się fresk była pierwszą z malowanych sal, a Szkoła Ateńska, reprezentująca filozofię, była prawdopodobnie trzecim obrazem, który ma być tam ukończony, po La Disputa (teologia) na przeciwległej ścianie, i Parnassus (literatura) . Obraz od dawna postrzegamy jako arcydzieło Rafaela i idealne ucieleśnienie klasycznego ducha renesansu. 34. Znane obrazy: Bachus i Ariadna – Tycjan Znane obrazy: Bachus i Ariadna Bachus i Ariadna to obraz olejny Tycjana namalowany w latach 1522 -1523. Jest to jeden z cyklu obrazów o tematyce mitologicznej namalowany dla Alfonsa I d’Este, księcia Ferrary do jego pałacu ozdobionego obrazami opartymi na tekstach klasycznych. Na obrazie widać po lewej Ariadnę pozostawioną na wyspie Naksos przez jej kochanka Tezeusza, którego statek płynie w skrajnej lewej części. Na brzegu dostrzega ją bóg Bachus, który prowadzi procesję biesiadników w rydwanie ciągniętym przez dwa gepardy. Bachus jest przedstawiany w powietrzu, gdy wyskakuje z rydwanu, aby chronić Ariadnę przed tymi bestiami. Na niebie nad postacią Ariadny znajduje się gwiazdozbiór gwiazdy Corona Borealis. Obraz, uważany za jedno z największych dzieł Tycjana, obecnie wisi w National Gallery w Londynie. 35. Biały środek (żółty, różowy, lawendowy) – Mark Rothko Znane obrazy: Biały środek (żółty, różowy, lawendowy) Źródło: Sothebys Jest abstrakcyjnym obrazem Marka Rothko ukończonym w 1950 r. Biały środek jest częścią charakterystycznego dla Rothko stylu wielopostaciowego: kilka bloków warstwowych, uzupełniających się kolorów na dużym płótnie. Obraz ten jest przedstawicielem amerykańskiego stylu szkoły nowojorskiej zwanym Color field painting. Pracę sprzedano w maju 2007 r. królewskiej rodzinie Kataru za 72,84 mln USD. Jeśli zadajemy sobie pytanie, kto z twórców XX wieku jest założycielem i kwintesencją sztuki współczesnej, odpowiedź brzmi: Pablo Picasso. Zdjęcia tego geniuszu są ozdobą wiodących muzeów świata. Wszystkie obrazy mistrza - a jest ich kilkadziesiąt tysięcy! - Wiem tylko, że jego biografowie. Od czasu do czasu z prywatnych kolekcji na wielu aukcjach dzieła artysty wciąż nieznanego publiczności upadają. W tym samym czasie każdy szanujący się człowiek widział (przynajmniej na ilustracjach) "Dziewczynę na piłce", "Bieganie" i "Guernicę". Rozwińmy nasze horyzonty i przyjrzyjmy się bliżej znanym płótnom mistrza. Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające niektóre obrazy Pabla Picassa, których nazwy związane są z karierą artysty. Ewolucja własnego stylu Urodzony w 1881 roku, Pablo Diego José został nazwany po swoim ojcu po ojcu. Ale chłopiec z wczesnego dzieciństwa chciał być inny niż jego przodek-artysta. Właśnie dlatego wybrał nazwisko matki - Picasso. Talent młodego artysty ujawnił się wcześnie. Gdy chłopiec osiągnął wiek siedmiu lat, jego ojciec polecił mu zakończyć pisanie fragmentów swoich obrazów (na przykład nóg gołębi). Kiedy Pablo skończył trzynaście lat, napisał martwe życie. Technika wykonania zadziwiła mojego ojca, że ​​rzucił malarstwo. Wszystkie pieniądze, które wydał na zapewnienie synowi najlepszej edukacji. Pablo studiował w Barcelonie w Madrycie, wielokrotnie podróżował do Paryża, gdzie odwiedzał wszystkie muzea. W 1902 r. Jego przyjaciel popełnił samobójstwo. Pod wrażeniem śmierci rozpoczął się "niebieski okres" w twórczości Pabla Picassa. Jego obrazy są pełne melancholii. Głównie poruszane tematy śmierci, smutku. W tym stylu są pisane płótna "Absynt kochanek", "Data", "Żebrak z chłopcem", "Tragedia". W wydłużonych proporcjach postaci wyodrębnia się wpływ El Greco. "Różowy okres" Osiedlając się na Montmartre, Pablo Picasso stopniowo odchodzi od smutku i pogrąża się w burzliwym i groteskowym świecie cyrku i teatru. Szaro-niebieska paleta jest stopniowo zastępowana różem i ochrą. Tkanina "Dziewczyna na balu" może być nazywana przejściem. Uwielbił Pabla Picassa. Najsłynniejsze obrazy z okresu "różowego" pełne są wędrownych komików, cyrkowców, gimnastyków. Są to "Rodzina akrobatów z małpką", "Głupiec", "Młody arlekin". W tym samym 1904 roku artysta spotkał Fernando Oliviera, który stał się jego pierwszą muzą. Pod koniec okresu różowego Picasso był zafascynowany antycznymi motywami. Były więc płótna "Chłopiec prowadzący konia" i "Dziewczyna z kozłem". Okres afrykański Od 1906 roku Picasso pracował nad portretem swojej przyjaciółki - Gertrude Stein. Ponad siedemdziesiąt razy przerobił obraz i za każdym razem był niezadowolony z wyniku. W następnym roku artysta odkrył niesamowity i magiczny świat afrykańskich masek i rzeźb. Doprowadziło to do tego, że mistrz zaczął przedstawiać nie określoną osobę, ale osobę jako taką. Afrykańskie trendy odepchnęły Pabla Picassa, którego obrazy były niezrozumiałe francuscy artyści początek XX wieku, wielu starzy przyjaciele. Szczególnie zszokowani widzowie "Avignon girls" (1907). Z powodu tego skandalicznego obrazu Picassa złamał Matisse. Artysta J. Braque mówił o "dziewczynkach z Awinionu" w taki sposób: "Odnosi się wrażenie, że chcieli nas pobić holowaniem i piciem nafty". Jednak krytycy sztuki uznają, że ta praca była punktem wyjścia awangardy. Kubizm To dość długi okres w twórczości artysty. Dlatego jest podzielony na kilka etapów. Pierwszym z nich jest tak zwany "Sezanovsky". Picasso dziedziczy paletę kolorów francuskiego artysty. Ten etap obejmuje "puszki i miski", "Kobieta z wentylatorem". W "analitycznym kubizmie" temat jest przedstawiany jako podzielony na kilka fragmentów. Są to portrety Ambroise Vollarda, Fernandy Olivier, Canweilera. Okres "syntetycznego kubizmu" rodzi szereg martwych natur. Pablo Picasso, którego obrazy przedstawiają obecnie głównie nuty z instrumentami muzycznymi, rury, butelki wina i sztućce, podkreślają dekoracyjność i kontrast. Żywymi przykładami tego etapu są płótna "Martwa natura z wiklinowym krzesłem", "Stół w kawiarni", "Skrzypce i gitara". Potem rozpoczęła się pierwsza wojna światowa, odwracając świadomość milionów. Artysta powrócił do neoklasycyzmu ("Portret żony Olgi na fotelu", "Kąpiący się", "Kobiety biegnące wzdłuż plaży", "Portret syna Pawła"), a następnie zwrócił się do surrealizmu ("Taniec", "Kobieta z kwiatem", "Dziewczyna przed lustrem "i inne). Pablo Picasso: najsłynniejsze obrazy Dolores Ibarruri powiedział kiedyś: "Jeśli Picasso nie stworzył niczego dla swojego życia poza Guernicą, to nawet wtedy mógłby zostać zaliczony do najlepszych artystów swojej epoki." Impulsem do powstania obrazu było zbombardowanie małego baskijskiego miasta. W kwietniu 1937 r. Niemiecka eskadra "Condor" zbombardowała Gernicka w nocy. Pablo Picasso, którego słynne obrazy są wyzwaniem dla współczesnych dyktatorów, nigdy tam nie był. Ale wiadomość o śmierci Guernica działała na niego jak cios batem. Wielkie płótno w czerni i bieli powstało w ciągu miesiąca. Technika "kubizmu" nie ukrywała, ale tylko podkreślała horror tego, co się dzieje. Czarno-białe farby, jak kroniki dokumentalne, naprawiają sceny przemocy. Pewnego razu podczas przeszukania w domu artysty, zapytał oficer nazistowski, wskazując na zdjęcie "Guernica": "Czy to zrobiłeś?" I do tego otrzymał najbardziej bezpośrednią odpowiedź. "Nie, zrobiłeś to!" Peter Paul Rubens, Portret Clary Seleny, detal, 1618 Przeglądając niedawno obrazy przedstawiające dzieci złapałam się na tym, że co chwilę wzdycham i uśmiecham się sama do siebie, komentując pod nosem: „Ojej, jaki ładny chłopiec/dziewczynka”. Rzeczywiście, jest coś niezwykłego w przedstawieniach młodych twarzyczek, w większości nie skażonych jeszcze lękiem i ciężarem życia, odgrodzonych od rzeczywistości murem beztroski, za którą tak często przychodzi nam w swojej codzienności tęsknić. Także i krzywda, ukazana w za pośrednictwem dziecka mocno potęguj odbiór i przeżywanie danego obrazu. Dziś postanowiłam podzielić się z Wami subiektywnym wyborem kilku „dziecięcych” prac, które z różnych powodów są mi najbliższe i sprawiają, że uznaje je za ulubione. Diego Velazquez, „Małgorzata Infantka w różowej sukience”, 1654, Bardzo mnie rozczula portret tej małej dziewczynki. Upozowana zgodnie z ikonograficznymi i społecznymi wymaganiami dworskimi, stoi, jak gdyby zupełnie obojętna i nieobecna. Smutek bije z jej oczu i na bardzo długo zatrzymuje mój wzrok na jej twarzyczce. Peter Paul Rubens, „Chłopiec z ptaszkiem”, 1616 Grubasek Rubensa sprawia wrażenie, jakby miał zaraz zjeść tego małego latającego nieszczęśnika. Buzia chłopca przypomina moją małą siostrę, słodką i pulchną z wiecznymi wypiekami na puciatych policzkach. Rubens, jak widać, był miłośnikiem ciała nie tylko w przypadku dorosłych postaci 🙂 William Bougureau, „Dobroczynność”, 1850 Kompozycja ta, choć upozowana i namalowana w akademicki sposób wzbudza wielki i szczery smutek. Bieda, nawet w wydaniu tak estetycznym nadal potrafi skutecznie poszczypać mnie w oczy. Józef Simmler, „Śmierć Barbary Radziwiłłówny”, 1860 Czy jest gorsza śmierć od tej, która młode osoby? Na obrazie Simmlera uderza zwłaszcza bladość zmarłej dziewczyny, odzianej w białą szatę, która potęguje odbiór tej przejmującej sceny. Śmierć już przyszła, zabrała całą witalność oraz ducha, pozostawiając obok cierpiącego w milczeniu męża. Bardzo przejmująca scena. Olga Boznańska, „Dziewczynka z Chryzantemami”, 1894 To jeden z nielicznych obrazów tej malarki, który szczerze lubię. Należę bowiem do tych, którzy za Boznańską mocno nie przepadają, choć, rzecz jasna, bardzo doceniam jej twórczość oraz bezsprzeczny talent. Urzekają mnie w obrazie szarości, przełamane bielą bukietu kwiatów. Obraz jest piękny, ponieważ tchnie smutkiem i ciszą, jest bardzo kameralny, spokojny. Duże i czarne jak dwa węgielki, oczy dziewczynki wpatrują się uporczywie w widza, hipnotyzując go. Tadeusz Makowski, „Dwoje dzieci z psem”, 1932 Dzieci bardzo wyraźnie zdominowały malarski świat Makowskiego. Uwielbiam małych bohaterów jego prac, którzy, choć wystrugani często niczym kukiełki w drewnie, posiadają niezwykle bogate życie wewnętrzne. Uproszczony sposób przedstawiania postaci kontrastuje z ich odbiorem, wzbudzającym zawsze wiele emocji. Makowski wzrusza i zmusza do zatrzymania się, co przy każdej możliwej okazji, robię ze łzami w oczach. Pablo Picasso, „Macierzyństwo”, 1905 Obok pracy Stanisława Wyspiańskiego o tym samym tytule, dzieło Picassa jest moim ulubionym. Uwielbiam rysy kobiety, która z wielką czułością pochyla się nad swoim malutkim dzieciątkiem. Picasso uwiecznił tu intymny moment karmienia i zrobił to w niezwykle piękny i ciepły sposób. Stanisław Wyspiański, „Śpiący Staś”, 1904 Wyspiański jak nikt inny potrafił obdarować dziecięce wizerunki spokojem i delikatnością. Jego syn, Staś został tu uwieczniony podczas snu, który ogarnął go, kiedy siedział przy stole. Dziecko, niewinne i szczęśliwe ubrane jest w żywą, czerwoną sukienkę, która dynamizuje i ożywia kompozycję. Tworząc to zestawienie przypomniałam sobie w tym miejscu o mojej dobrej znajomej, Monice Malinowskiej, która również bardzo ciekawie portretuje małe dzieci. Monika Malinowska, Śniąc w błękicie, 2011, źródło: Uważam, że dzieci w kategorii portretowej wypadają zawsze wyjątkowo dobrze. Jest w nich coś, czego my dorośli już niestety nie posiadamy, pewna szczerość i beztroska, która sprawia, że dany wizerunek emanuje blaskiem i spokojem. Przeglądając mnogość usług portretowych w sieci stwierdzam, że naprawdę ciężko znaleźć kogoś, kto będzie w stanie wykonać to naprawdę dobrze, tym bardziej Monikę oraz jej Pracownię portretową polecić mogę z czystym sercem każdemu. Monika Malinowska, Hania z kotem, 2011, źródło: A wy, macie swoje ulubione dzieci w malarstwie?

pablo picasso słynne obrazy